سانسور اینترنت توضیح داده شد

ممکن است 16، 2020 By نیک اندرسون بدون نظر دقیقه 5

دهه ها گذشته است و اینترنت یکی از بزرگترین چیزهایی است که امروزه وجود دارد. مستاجر اصلی اینترنت یک فضای آزاد و باز است که هر کسی می تواند به آن دسترسی داشته باشد و از آن بهره مند شود یا مشارکت داشته باشد. اما این دیدگاهی خوش بینانه است که واقعیت را به تصویر نمی کشد. در واقع، اینترنت در معرض سانسوری است که تقریباً در همه کشورهای جهان وجود دارد.

این سانسورها از یک تجربه اینترنتی ایمن برای همه، به ویژه کودکان، پشتیبانی می‌کند، اما بسیاری از آن‌ها تحت منافع ملی قرار دارند. دولت‌ها در سراسر جهان دسترسی به اینترنت را برای محدود کردن آزادی بیان یا هر آنچه که برای منافع ملی ضروری می‌دانند محدود می‌کنند.

شدت سانسور بین کشورها متفاوت است. کشورهای دموکراتیک احتمالاً کنترل معتدلی بر سانسور دارند، در حالی که دولت‌های توتالیتر سانسور شدیدی را اعمال می‌کنند و دسترسی به آن‌ها را از داخل کشور محدود می‌کنند.

سانسور محدود به دولت ها نیست. می تواند به نهادهایی که به شما امکان دسترسی به اینترنت را می دهند فیلتر شود. در سطح کلان، یک دولت دیکته می کند که چه نوع محتوایی مجاز است، و ارائه دهندگان خدمات اینترنتی یا یک نهاد نظارتی که بر آنها نظارت دارد، این طرح را در عمل آغاز می کند. اگر در یک سازمان کار می کنید یا در یک دانشگاه تحصیل می کنید، این احتمال وجود دارد که با سانسور نیز مواجه شوید.

ما در مورد همه این شیوه های سانسور در ما بحث خواهیم کرد blog، و همچنین یک راه ساده برای دور زدن آنها را به شما نشان می دهد.

سانسور اینترنت چگونه کار می کند

ما تمایل داریم اینترنت را به عنوان این منبع رایگان در نظر بگیریم که صرف نظر از زمان یا دستگاهی که استفاده می کنیم برای همه باز است. اما واقعیت این است که یک زیرساخت کامل محلی وجود دارد که دسترسی به اینترنت را ممکن می کند.

La ارائه دهنده خدمات اینترنت (ISP) دروازه شما به میلیاردها دستگاه در اینترنت است. اصطلاح اینترنت شبکه جهانی از دستگاه‌هایی را توصیف می‌کند که تقریباً از یکدیگر متمایز هستند و قادر به برقراری ارتباط از طریق زیرساخت‌های فیزیکی در سراسر جهان هستند. داده ها قبل از اینکه در نهایت به مقصد برسند چندین توقف می کنند. برخی از ISPها ممکن است به یک ISP بزرگتر وصل شوند و سایر ISPها برای دسترسی به اینترنت.

ISP مسئول رسیدگی به همه چیز است، حتی چیزی به سادگی بازدید از یک وب سایت. درخواست ابتدا در ISP متوقف می شود، که سپس سرور DNS خود را برای یافتن نام دامنه صحیح جستجو می کند. صفحه وب مورد درخواست شما به ISP می رود و سپس به شما باز می گردد. همه چیز آنقدر فوری اتفاق می افتد که ما هرگز به چیزی غیر از دستگاه خود و سرور مقصد مشکوک نیستیم.

از آنجایی که ISP از آنچه می خواهید بازدید کنید آگاه است، می تواند کلمات کلیدی یا وب سایت های خاصی را سانسور کند. از دسترسی شما به محتوای درخواستی جلوگیری می کند.

با تکیه بر دیگران برای دسترسی شما به اینترنت، توقف های بیشتری اضافه می شود. شبکه های شرکتی ممکن است دسترسی به اینترنت را محدود کنند تا از دسترسی کاربران به حساب های رسانه های اجتماعی در محل کار جلوگیری کنند، درست مانند محدود کردن مقدار پهنای باندی که می توانند مصرف کنند. به طور مشابه، دانشگاه ها می توانند دسترسی به پورنوگرافی و وب سایت هایی را که محتوای دارای حق چاپ را ارائه می دهند، فیلتر کنند.

لازم به ذکر است که سانسور محدودیت جغرافیایی نیست. محدودیت جغرافیایی بر اساس مقررات منطقه ای و در دسترس بودن محتوا فقط برای مناطق منتخب است. به عنوان مثال، یک فروشگاه تجارت الکترونیک آنلاین قیمت های متفاوتی را فقط برای برخی مناطق ارائه می دهد. سرویس‌های پخش جریانی مانند Netflix کتابخانه خود را برای مناطقی که محتوا تنظیم نشده است، یا ناشر محتوا را برای همه مناطق مجاز نکرده است، مدیریت می‌کند.

کشورهای دارای سانسور شدید

کشورهای دموکراتیک از یک اصل قوی پیروی می کنند که اجازه می دهد نتیجه بحث بین دو عقیده، قوانینی مانند آزادی بیان و حق حفظ حریم خصوصی را تعیین کند. اما کشورهای تحت حاکمیت رژیم ها سانسور شدیدی دارند. از جمله این کشورها می توان به چین، کره شمالی، ایران و امارات اشاره کرد.

به عنوان مثال، چین دارای دیوار آتش بزرگ است که برخی از بخش های اینترنت را به شهروندان خود محدود می کند. وب سایت ها و خدمات مسدود شده در چین شامل فیس بوک، اینستاگرام، WhatsApp، YouTube، DailyMotion، The Guardian، Bloomberg. این فهرست بزرگ است و نام های مهم زیادی را شامل می شود.

چگونه سانسور را دور بزنیم

برخی از کشورها به طور کامل استفاده از خدمات VPN را ممنوع می کنند زیرا می دانند که می تواند از سانسور عبور کند. دور زدن خدمات VPN بازرسی عمیق بسته (DPI)، که راهی است برای تشخیص اینکه کاربر چه فعالیتی انجام می دهد، نه فقط به مقصدی که می خواهد برود.

FastestVPN شما را به یکی از سرورهای جهانی خود متصل می کند و بسته های داده رمزگذاری شده را تونل می کند. معنی آن این است که ISP نمی تواند از چه وب سایت هایی بازدید می کنید و محتویات بسته های داده را ببیند. FastestVPN از سرورهای DNS خود برای ارائه درخواست های وب شما استفاده می کند. OpenVPN روی پورت 443 اجرا می شود که ISP نمی تواند آن را مسدود کند زیرا برای ترافیک HTTPS استفاده می شود و مسدود کردن آن به معنای مسدود کردن کامل اینترنت است.

رمزگذاری جواهر تاج VPN است. امنیت رمزگذاری 256 بیتی AES به کار گرفته شده توسط FastestVPN سخت ترین شکل امنیت را در برابر اشخاص ثالث تضمین می کند.

نتیجه

حریم خصوصی و دسترسی به اینترنت در کل حق هر فردی است. دولت‌ها، ISPها و سازمان‌ها دستیابی به این رویا را غیرممکن می‌کنند، اما VPN آن را به واقعیت تبدیل می‌کند. FastestVPN به شما یک لیست جهانی از سرورهای در اختیار شما می دهد تا همیشه یک کلیک با محتوای منطقه ای فاصله داشته باشید.

اشتراک در خبرنامه

پست های پرطرفدار هفته و آخرین اطلاعیه ها را از FastestVPN از طریق خبرنامه ایمیل ما

آدرس ایمیل